"benim anam kürt babam arap" diyen ve de belirttiği durumda olan tatlıses'in mantıken "arkadaş o zaman benim soyadım neden tatlıses?" sorusu yerine sarfettiği cümleymiş efendim. bin anlamsız tarafına bu taraf da eklenerek, anlamsızı binbir yapmış. hayır madem isim orijinine o kadar önem veriyorsun, kendi anadilinde ya da aidiyetinde bir isim istiyorsun, o zaman ilkin "tatlıses"i sorgulaman gerekmez mi? kürtçe ve ya arapça'da "tatlıses" diye bir şey var mı? anladık atatürk'ü seviyorsun, yere göğe sığdıramıyorsun, peki bir "atatürk büyük adam falan filan da ben neden kendi dilimde isim alamıyorum? neden bunu sağlamamış?" demek daha mı ilginç olurdu?
şimdi de biraz empati kurmayı deneyeceğim. adım özgür. kendi dilimde bir isim değil, 1984'te kendi anadilimde isim almak yasaktı, ceza gerekçesiydi, ısrar edenler hapis yatıyordu... bu durumda, benim "adım özgür değil de free olacaktı" gibi bir kabus yaşamam mı gerekiyor?
tüm bunları da geçtik. elbette bir insanın, inkar edilen, baskı altına alınan bir şeyi varsa savunması normaldir. bulgaristan'da türklere zorla bulgar ismi veriliyorsa, bu zorunlu durumdan ötürü, belki de sırf bu zorunlu durumdan ötürü hepimiz itiraz edelim falan filan. Ancak burada durum farklı. Beynimize süreki pompalanan bir "borçuluk" narkozu var. Başımıza sürekli kakılan "ulan bakın sizi çok yüce bir konuma getirdik. Ya Arap olsaydınız?" gibisinden bir durum var burada. Sorarım şimdi, başka kimliklere ve dillere olan nefret de neyin nesi? Neden "hepimiz Ermeniyiz" sloganı ya da mazallah ismimizin "abraham" olma olasılığı bu denli içimizi korkutur? Ve sevgili seyirciler, bu yaptığımıza ırkçılık denilemez mi?
