bundan 5 ay önce şöyle demişim: tiyatro varoluşun ilk sanatıdır ve sonsuza kadar var olacaktır.
ancak şu an baktığımda tiyatronun yok olmaya yüz tutan bir sanat dalı olduğunu ve yok olması gerektiğini düşünüyorum. sahnede gördüklerimiz gerçek değildir, hiçbir karakter gerçek değildir hiçbir oyuncunun da olmadığı gibi, onlar sadece "gibi" yaparlar.
bir tiyatro oyununu bir sene içinde kaç kişi izler? bilmiyorum ama bildiğim tek şey şu ki bu gerek oyuncuların gerek yönetmenin vs. kalkınmasını sağlayacak bir meblağ değildir. bu yüzden günümüzde sürekli gördüğümüz üzere oyunculuk mezunu olan insanlar istanbula gidip dandik televizyon dizilerinde oyunculuk yapmaya başlarlar, artık onların kokusu yoktur bizler için, sadece bir kutunun içindeki silüetlerden ibaretlerdir, böyle olması da çok doğaldır.
evet tiyatro izleyicisi "kültürlü" "entel" kişilerdir. ancak aslında bu sanat dalına baktığımızda asıl hedef alınan kişilerin halk olması, en bilgisiz insanlar olması gerekir ancak o tiyatrolarda çalışan insanların da karınlarının doyması gerekir bu nedenle bilet fiyatı gibi ayrıntılar sanattan daha önemlidir.
evet tiyatro varoluşun ilk sanatıdır ancak artık insanlar evlerinde oturup çaylarını içerken görsel eğlence ihtiyaçlarını karşılayabilmekte, bu nedenle tiyatroya ihtiyaç duymamaktadır ve bunun sonucu olarak tiyatro yok olmaya mahkumdur.
bütün tiyatro izleyicileri duygusaldır ve yalnızce bu duygusallıktır tiyatroyu ayakta tutan. ancak artık duygusallığın da yetmediğini ve tiyatronun sonunun yaklaştığını hiçbirimiz görmezden gelemeyiz, gelmemeliyiz.
"yaşasın sinemanın yükselişi" diyerek bu yazıma bir manifesto havası katmak isterdim ama bu böyle bir şey değil. ancak görünen köy kılavuz istemez.
