Yaş 11 civarı...O zamanlar da şu anda olduğu gibi hayvan hastasıyım ve babamın ayaklı bir ansiklöpedi olduğunu bildiğimden anlattığı herşeyi dikkatle dinler kayıt altına alır beynimde arşivlerdim.Yine bir gün evde oturken babam bana dönüp "bilirmisin kaplumbağaların göz kapakları dötüne bağlıdır" demişti.O kadar enterasan gelmiştiki bana, ciddi şekilde kafamda bir canlandırma yaparak bilgiyi arşive kaldırmak üzereydimki odaya abim geldi ve her zamanki gibi ablama bakarak "Bizim kaplumbağa yine totosunu koltuğa koyar koymaz uyumuş" dediğinde beynimdeki şimşekleri uzak doğudan bile görmüşlerdi.Saflığın son noktası bumudur budur.
