patronumun babası öldü. 80 küsur yaşında. hala oturduğu yerden işyerini kolaçan etmeye çalışıyordu. casusları her şeyi yetiştiriyordu. işyerinde kaç eleman var, vs. hasta yatağında ölmek istemediğini söylüyormuş. 80 küsur yaşında bir adam, eli ayağı zor tutuyor, nasıl bir hırstır ölmek istemiyorum diye dillendirebiliyor. yine de ölüm üzücü. ben ölünce kimsenin üzülmesini istemiyorum. güzel bir hayatı oldu, hiç mülteci olmadı, hiç ölesiye aç kalmadı, sokakta ve kimsesiz kalmadı, bazen herkesten çok sevildi ve çok sevdi diye hatırlasınlar isterim.
