başkasının yediği haltı sanki kendi suçuymuş, bilerek yapmış, istemeyerek engel olamamış şeklinde düşünerek, hayata sarılan kollarının tutmadığını iddia eden kadının söylemidir. battı balık yan gider deyimini hayat felsefesi edinmesinin başlı başına bir hata olduğunu yıllar boyu fahişelik yapmasına rağmen hala anlamıyor veyahut anlıyor da geri dönmek için çabalamıyor olması mantık düzleminin kat be kat uzağında kalan bir düşünce yapısını barındırdığına işarettir. kurtulması için o ve onun gibi düşünen insanları etrafından uzaklaştırması hatta olmuyorsa kendini o hayattan söküp atmayı ** başarabilmesi gerekmektedirr. yoksa sittin sene 'böhüğüy, beni hep düzüyolar, bense birşey yapamıyorum, kaderim buymuş' şeklinde ağlanır durur.
edit:
kadınların bu mantık düzleminde ilerlemesinin, devam etmesinin en büyük etkisi çevresi diye düşünüyorum ben. ancak ve ancak 'bu orospu oldu, artık barınamaz, siktirsin gitsin mahalleden' gibi dedikoduları yapan insanların yanında barınamıyacağını düşünen insan bu saçmalığı göze alabilir. herşeyin başı eğitimdiyorlar ya, ahanda yine cuk diye oturuyor konunun içine. kapı önünde dedikodu yapan kadınlar ve kahvede o kızın babasının yüzüne bakmayanlar utansın daha ne diyeyim ?
