Tekrara düşüyorum tanrım çıkar beni
Acılarımın kökü içerde yanmasam yakarmam
Günahlarımı toplarken kullanıyorum çarmıhı
Benliğimin buzdağına gemiler çarpıyor
içimde kıtalar birleşiyor, sınırlar yine aynı kalıyor
Evren genişliyor ben evden çıkmıyorum
Duvarların konuşmamak için sebepleri var
Geçmişimden değil kendimden uzaklaşıyorum zamanla
Hatıra defterim nerde hatırlamıyorum
Ellerim hep titriyor, yazgım okunaksız
Her sayfada hayatımı temize çekiyorum
Her sabah adımı arıyorum ölüm ilanlarında
Susarsanız sessizliğin de yankısını duyabilirsiniz
Ama tanımlayamazsınız gerçeklik algınızı
Acılara ortak arayan ilanlar vardır gözlerde
Ve hepimizin kaçmasına yetecek kadar kelime var
Artık korkmuyorum, ölüm bana ölümü unutturacak
