üniversitedeyken sıkça yaşadığım, iş hayatıma bohem bir şirkette (eternity kulakların çınlasın) devam ettiğim için de artık iyice alıştığım olay. zaten çalıştığım şirket 1000 kişilikse oruç tutan 30-40'ı geçmez eminim ki. ama alıştıktan sonra pek de koymayan eylemdir efendim, hatta gider arkadaşlarla yemek sofrasına oturur muhabbetten de eksik kalmam, yani nedir ki 30 yaşındaysan hep tutmuşsan alışmış olman gerekmez mi kardeşim?
edit: bohem şirketi hala özümseyememiş, sosyal grupların zaman içinde gelişip evrimleşeceğinden bihaber, bohem in bugünkü karşılığını hala 18. yy bohemlerinde, bohemya kristallerinde arayan sosyoloji yoksunu beyinlere itinayla: http://www.guardian.co.uk...r/2000/may/28/focus.news1
