ölüleri bari mezarlarında rahat bıraksak denilebilecek gelişmelere sebebiyet vermiş kız. yani düşün, kabirdesin ve azaplardan azap beğenmektesin. her gün binlerce kişi mezarlık çevresindeki yoldan gelip geçmekte. bir fatiha için neler vermezsin! fakat akrabalardan başka arayan, soranın yok. onlar da bayramdan bayrama... derken, bu kız yüzünden, ebedi istirahatgahının olduğu mekan yeni insanlarla dolup taşıyor. 'hah' diyorsun, 'işte beni dualarıyla rahatlatacak Müslümanlar.' ve fakat o da ne! bu yeni nesil Müslümanlar, kabrinin başında edepleriyle vaziyet alıp, üç ihlas, bir fatiha okuyacaklarına, mezar taşlarının tepesinde selfie çekme derdindeler. 'eee mirim, bana kimseden fayda yok. dünya hayatında amelimiz eksik kaldı, milet tepemizde selfie çekerken, biz de o sahte hayattaki vurdumduymazlığımızın, beynamazlığımızın ceremesini çekiyoruz. öyleyse yıkıl sezar.'
kıssadan hisse odur ki, kızcağızın her gece gözyaşı dökmek, sonrasında ise bazı şuursuzların selfie için gittiği o kabre hepimiz gireceğiz. bir varmış, bir yokmuş olacağız. son nefes. allah rızası için buna ne kadar hazırız? kendi fatiha'larımızı yanımızda götürelim ey cemaat-ı müslümin.
