the gallery gibi anlatması pek mümkün olmayan bi* albümünde, bir sıralamaya sokmak istemesem de punish my heaven ile birlikte dark tranquillty'i en iyi tanımlayan parça bu sanırım.
aslında pek parça demeye de dilim varmıyor bir nevi edebi eser(sessiz bir hiçlik üzerine). kafa karıştırıyor, aptal ediyor. üstelik bu adamlar bu ve bunun gibi bir çoğunu daha yolun başındayken(yaşlar 20 civarı) verdiler. ne diyim bırakıyorum müzikal kaliteyi, felsefi yönden gelişmişlikleri karşısında yamulmamak pek olası değil.
albümü artık senede bir iki kere dinleyen biri olarak söyeleyebilirim ki her dinleyişte 3.41 den sonrasında kendimi kaybediyorum, salya sümük ''what can be extracted from nothing? what can be found within the emptiness?'' diye sora sora deli gibi dolanıyorum odada. başıma bi*şey gelecek diye korkar oldum.
