Çok isterdim anneme çiçek alıp koşa koşa gidip verebilmeyi. O hiç bilmediğim, hissetmediğim, hatırlamadığım kokusunu içime çekebilmeyi... Sesini duyabilmeyi... Verdiği özgüvenle ayakta durabilmeyi.
Çok isterdim hayata bir sıfır galip başlayıp yanında olabilmeyi. Tarifini gördüğüm, tadını bilmediğim kekini onun elinden tadabilmeyi,
diktiğini giyebilmeyi ...
Elini tutabilmeyi ...
Anne denildiğinde dua etmektense, ona sarılabilmeyi...
Çok isterdim.
