bakın çok klasik belki ama, güçlü olmaya çalışmaktan, her şeye sabretmekten çok sıkıldım. bunaldım. kimsenin sabrımı da sevgimi de haketmediğinü düşünüyorum. en azından karşıma çıkan hayatında olan kimsenin. büyümek çok kötü bir şeymiş ya.
yaşlanmaktan korkuyorum. boynumda alnımda, gülmekten yanaklarımın kenarında gözlerimin kenarında kırışıklıklar çıkmış aynaya bakmak istemiyorum. hayat niye bu kadar kötü ve yorucu anlam veremiyorum. bi şekilde yaşıyoruz ama işte dimi? o zaman devam...
