ilk akla gelen samimiyet ve doğallık olan tanımla biçimi. eskiden daha da iyiydi ama yine de böyle bir samimiyet var bence. mesela ben memleketime gittiğimde, yer sofrası veya masa sofrasında yemek yerken, çocuklar, yiğenler birbirlerine, yemek yerken konuşulmaz dediklerini duydum. anadolu insanının verdiği bir kültürdü bu çocuklara. ama malesef anadolu da yozlaşıyor artık. gelişen küresel, teknolojik, özentillik ve kendi öz kültüründen elinde olmayan sebeplerle bir haber olmak, buna müsade etmiyor gibi.
