kıbrıs’ta savaşmış ve şimdiki adıyla “gazi veren” köyünün güvenliğinden sorumlu olmuş bir komutanla sohbet etmiştim. kendisi hem üst düzey bir komutan hem de o köyün en ileri gelen ailelerindenmiş anlattığına göre. savaş sırasında en büyük ev onların olduğu için tüm köyün yaşlılarını, kadınlarını ve çocuklarını evinde toplamış. sadece biri dışında geri kalan tüm erkekler savaşıyormuş. o bir kişi de köyün delisiymiş. onu da almış eve. adamın eline bir de el bombası vermiş ve demiş ki: “bak beni iyi dinle. kapıyı çalan kişi rumca tek kelime ederse bombayı patlatıyorsun, o kadar”. söylediğine göre rumlar eve girerse, yaşanacakların yanında ölüm çok hafif kalırmış. insanlar bazen bu tarz tercihleri yapmak zorundandır. belki en iyi tercih olmayabilir ama daha kötüsünden korktuğunuz için böyle bir tercih yapmak zorunda kalırsınız. işte muharrem ince bazılarının böyle bir tercihi olacaktır.
