standartlara, klişelere ne kadar çok takık, ne kadar çok bağlı, tabular tarafından kuşatılmış obsesif bir toplum olduğumuzu gösteren olaydır. zira gündüz aynı mezarlıkta sinir krizi geçirip ağlamaktan ölseniz; kimse bakmaz ama mesai saati sonrasında ağladığınızda yer yerinden oynar. cahil ve samimiyetsiziz, alışkanlıklarımızın standartlarımızın kölesiyiz. senaryonun değişmesine tahammülümüz yok. herşey kurallara göre yapılmalı, yoksa hemen dengemiz şaşar.
