Doğunca Anne ve babayla temas ettirilmeden direkt küveze konulan ve çevre tarafından "yaşama şansı düşük" gözüyle bakılan ama inadına hayata tutunan çocuklardır. Fiziksel gelişimleri yaşıtlarına göre yavaş olabilir; Ergenliğe geç girebilir; Ama zamanla yaşıtlarıyla aynı gelişme seviyesine gelir. Ben de 8 aylık doğmuşum. Erken geldiğim gibi, bir de tersten gelmeye kalkmışım. Bakmışlar ki ayaklardan geliyorum; Sezaryen ile alınmışım annemin karnından. Tabi annem anestezi etkisiyle uyuduğu için, hiç annemle temas etmeden direkt küveze koyulmuşum. Ve anneme günlerce göstermemişler beni. En sonunda annem gizlice kalkmış ve beni görmeye gelmiş. Sonra kontrol etmişler ve her şey normal çıkmış. Ama ben çok zayıf bir bebek olduğum için ve halk arasında "zayıflık hastalıktır" algısı olduğu için, görenler "Yaşamaz" gözüyle bakıyormuş. Tabi sonra benden büyük bebeklerden daha erken yürüdüğümü, daha erken ve daha düzgün konuştuğumu görünce, zayıf olmanın sağlıksızlık demek olmadığını görmüş oldular. Halk arasında hala "zayıf çocuk sağlıksızdır." Algısının yaygın olduğunu görüyorum. Çocuğuna kilo aldırmaya çalışan anneler görüyorum. Hala çocuğuna kilo aldırmayı marifet sanan bilinçsiz anneler olması, üzüntü verici. Bir çocuk zayıf olmasına rağmen sağlıklıysa, tahlil sonuçları sağlıklıysa, doktora zorla iştah şurubu yazdırmaya çalışmayın anneler, size sesleniyorum. Çocuk ileride de zayıflamak için doktora mı gitsin? Hiçbir Anne bunu istemez. Değil mi? O zaman bu "çocuğa çok yedirme çabası" neden? Çocuklarınızın bünyesini bozmaya değer mi? Sağlıklı bir çocuğa zorla yemek yedirmeye, kilo aldırmaya ne gerek var?
