Bir kaç sene öncesinde ki düşünceme göre sonsuz karanlığı düşünmeye çalışırdım. Ölünce ne olacağım diye. Yokluğu kavramaya çalışırdım. Tabi ki kavrayamadım. Sonralarında sonsuz boşluğu düşündüm yani uzayı. Evrenin var olma sebebi nedir diye kafa patlattım sonra. Düşündükçe anlamsızlığa sürdüm kendimi. Sonra dünyamızı düşündüm. Canlıları düşündüm ve o canlılara eziyetler yapan canileri. Savaşlar, hırsızlıklar, açlıktan ölen çocuklar, savaş ortasında kalmış bebekler... Bunları yapanların bunlar yanına kalmamalı diye düşündüm. Belki basit olanı düşündüm ama hala görüşteyim.
