ders 1: kapitalist hayat
bu sistemde %90 oranında zengin doğanlar zengin ölür. babasının (ya da anasının) parası olmayan bir çocuk eğitimini (dahi değilse ya da çalışmaktan delirmemişse) en iyi ihtimalle lise dönemine kadar sürdürür sonra ne iş olursa yaparım abi mesleğinin bir ferdi olarak hayatını sürdürür. diğer yandan özel okullarda 15 kişilik sınıflarda derse girebilen, hocaları tarafından özenle izlenip yönlendirilen diğer genç (gittiği dershanenin de yardımıyla) üniversite eğitimini sürdürür ve kendini liselilerden üstün görür. başarısının kendi emeğinin sonucu olduğunu düşünerek yaşar. icabında "doktorla çöpçü aynı parayı mı alacak" lafını dahi ağzına alabilir. ama bilmez ki o çöpçü mesleği yüzünden erken ölecektir ve sağlıksız bir hayatı olacaktır. ayrıca o çöpçü muhtemelen kendisi okurken daha zor işler yapmak zorunda kalmıştır. (hammallık, amelelik v.s) yani aslında daha fazla emek harcamıştır.
kapitalizmin denkleminde emek değişkeni yoktur. para değişkeniyle işler yürür. hatta çok parası olanların çalışması dahi gerekmemektedir.(işsiz çöpçüden fazla para almaktadır)
ders 2: mücadele
bununla ilgili en önemli madde, hayatından memnun olanların mücadeleye katılmayacağıdır. katılsa bile güvenilir ve tutarlı olamayacağıdır. burada sınıfsal kimlik devreye girer. yani sadece ezilenlerin kapitalizme karşı mücadele etmesi gerçek mücadeledir, diğeri fantazidir. belli bir gelir üzerindekiler kömünizmde yaşamak istemez. çünkü halihazırda diğer insanların haklarını (farkında olarak veya olmadan) gasp ederek bir insanın tüketebileceği miktardan fazla tüketmektedir. herkesin eşit olması durumunda yaşam standartları düşecektir. çünkü 6 milyar insanın her birinin o kadar tüketmesi durumunda doğal kaynaklar kendilerini yenileyemez ve bir çıkmaza düşülür.
