Çocukluğumun anıları ile dolu otomobildir. işçi babamın zar zor aldığı, ömrümde ilk kez kulladığım araba, bizden çok akrabaları taşımış ve arabamız olduğu halde bizden çok başkalarının bindiği araba. Teknik özellikler konusuna gelirsek araç çakmağı ve teypten başka bir donanımı yoktu. Gittiğinde yolun rüzgarın soğuğunu ve hatta yağmur, kar ne varsa içine alırdı. Motor sesi tofaş şahin sesine benzerdi, hâla kulağımdadır. Ucuz yedek parçası, az yakması vs özellikleriyle iyiydi. Ancak gaza bassan gitmez frene bassan durmazdı. ilginçtir ne zaman yolda bir serçe görsem bakarım, bizim arabadaki çelik ve fiat yazan spor jantı başka kimsede göremedim sanırım en sevdiğim yanı o orjinal ve güzel jantlarıydı.
Arabanın önden duruşu nedense bana hüzünlü gelirdi, yolda herkes sol şeritten gazlarken en sağ taraftan yavaş yavaş giderdi bu araba. Ben kullandığımda da böyleydi, gitmezdi çünkü ne kadar basarsan bas 80 geçmezdi.
Ne olursa olsun benim için maziye ait bir detaydı ve orada kaldı,
hani şehir değiştirdiğinizde bıraktığınız şehrin ve detayların aynı kaldığını zannedersiniz ya yıllar sonra bu şehre, serçemizin sürekli durduğu park yerine gittiğimde o arabanın orada olmadığını görmek içimi burkuyor nedense sanki bilincimde hâla orada duruyor gibi.
