Bir yerde okumustum amerika da depresyon hastalarına yemek pişirin diyormış ve olumlu geri dönüşler oluyormuş. Yemek yapmak da gerçekten terapi gibi birsey. Tadından çok o kokular beni benden alıyor hatta belki bu yüzden pasta yaomayi sevmiyoru. Gitgide el lezzetimin arttığı sevdiğim hobim. Gerçi hobi de değil ben yapmasam kim yemek yapcak ki bana. Bu sevgime biraz ara versem iyi olcak kimse bravo çok güzel yemek yapıyorsun diye diyetisyen hizmeti vermiyor
