ilk gençlik zamanlarında (lisede) dilimizden düşmezdi bu şarkı. Bi de içimiz sızlaya sızlaya söylerdik. Yıllar geçti ve hepimiz dokuz altı çalışanlardan olduk, olmak için bi taraflarımızı da yırttık bi de dokuz altı işler bulunca sanki hayallerimiz buymuş gibi övündük. Kader ne muazzam şey. Oysa o zamanlar zannediyorsun ki bi süre sonra herşey yoluna girecek, sanki işlerimiz hep çok güzel olacak ve bunca çektiğimiz (okul-sınav-stres) bitecek. Tabi ki böyle olmuyor. Çok daha farklı şekillerde çırpınıyor bir gün ayaklarını uzatıp rahat edeceğini umarak selam bile vermek istemeyeceğin insanların emrinde özel sektörde 9-6 çalışıyorsun.
