Ülkemin şu saman tadında tekdüze tek sesli zamanlarında en çok özlediğim insanların başında gelir. Bu renksiz toplumun yani sizlerin tahammül edemediği, bir dinle yahu diye ikna ettiğim akrabalarımın en sıkıcı üyelerinin bile birşeyler öğrendiği övgü sıfatı yerine sadece var olduğu için takdir edilesi insandı Türkiye için. O benim abimdi ulan, hiç tanışmadık ama, o kadar şey öğrendim ki ondan. Şiiri, soru sormayı, mantıksal sorgulamayı, farklı olmayı, dobra ve dürüst olmayı... bir üniversite hocamdan daha çok şey öğretti yeri geldi. Bugünlerde o kadar özlüyorum ki, konuşacak kimse yok, olsa da cesareti yok, seni hayallere götüren yok... bir gün inşallah geri dönersin.
