yürek burkan bir ayrılış hikayesi...
nerden nereye insanoğlunun hikayesi. birlikte yazdığımız günlerin anısına yazıyorum. beni buralara getirip de gitmek var mıydı azizim. hiç düşündün mü bu arsiz ne yapacak tek başına buralarda.
aklıma hareket saati gelenler kaptanlar geliyor şimdi. hani gündüz başladığın yolda bir şehri düşüne alıp amansızca sürersin ya... sonra yol yorar adamı. kaptanlar yer değiştirir. gece gibi geçerdik seninle yollarda. durdurak bilmeden sürmeler de yormuş yabguyu.
ah azizim sen böyle bırakıp gidecek adammıydın. seni tanımıyanlar bir gün yazılarına denk gelip hepsini okuyacak. bir eser bir yapıt bırakıyorsun gelecek sözlük gençlerine. hep bir ağızdan seni soraracak azizeler, absolute zero kim? kimisi sevgilisinden gizli gizli okuyup hayallere dalacak.
ve bir efsane de geldi geçiyor... kimler geldi kimler geçti belki şu sarkastik ortamdan ama hiçbirisi senin gibi olamadı azizim. seni çok özleyeceğim ancak benim gibi özleyecek bir kitle de yarattın ardında. sana diyecek o kadar lafım var ki diyemiyorum bile. gitme desem söz dinlemezsin ki kötü adam. peki diyeceklerim bu kadar git. gittiğin yerlerde mutlu ol.
seni tanımak, seninle yazmak, karşılıklı salvolaşmak gerçekten heyecan vericiydi. seni şimdi kime anlatırım ve nasıl?
toroslardan reterdarsız inmek gibiydi seni sevmek... bu benim son arkadaşım.
sevgilerle zero. içtenlikle hoşçakal.
hülasa bebeğim insanın yüzünde arsiz hüznü ya da; freeze you later.
