sözlüğe bir daha yazmayı düşünmediğim için buraya yazmayı seçtim. son bi kendimi anlatmak. ben gerçekten ilk aşkı, sevgiyi 2012 yılının başlarında tattım. onun haberi yoktu bu durumdan. o sene lise sonda olduğumuz için biraz zor görüyordum. arada sırada. ama bir şekilde iletişim halindeydik. ardından tercihler belli oldu. ankarayı kazandı. ben de ise bir yer gelmemişti. üstelik gelen yerler olduğu halde. bu şoku atlatamadan tam 1 hafta sonra babamı kaybettim. üst üste geldi hepsi. tam somut adımlar atmak isterken önüme hep bi engeller çıktı. sevdiğim insan ankaraya gitti. bende ise o sene ne yaptığıma dair pek fikrim yok. dersaneye gittim, ehliyet aldım, bolca pes oynadım. ölüm acım varken o kıza açılmayı yediremedim kendime. çünkü ölüm acımı yaşayamamıştım. her neyse sene sonu geldi sınavlar bitti konyayı kazandım. sonra konya ya gelmeden önce bir kez görüştük aşık olduğum kızla. çok güzeldi. ama bişey diyemiyordum. o ankaraya gitti ben de konyaya geldim. yine bi kopukluk oldu. uzun bi süre görüşmedik, konuşmadık ama hep kalbimdeydi. tabi arada benim de konuştuğum insanlar oldu ama hiçbiri o değildi. kimisi kısa sürdü kimisi uzun ama olmadı. olmasını istemedim. ikinci senemde ankaraya gittim yanına. ama aklımda var konuşacam artık. yolda sevgilisi olduğunu öğrendim. ankarada ona göre mesafeli hareket ettim. 13 mayıs günü çocuk bundan ayrıldı. ben sürekli yanındaydım. ağlıyordu derdini anlatıyordu. ardından konyaya geldi. güzelce zaman geçirdik ve akşamına geri döndü. o yaz memlekette görüştük birkaç kez ama telefonla sürekli iletişim halindeyiz. ve ben açılmak istediğim zaman 'eğer duygularımızda değişim olursa bu arkadaşlık bitecek' dedi. tamam demek zorunda kaldım ben de. onu kaybedemezdim. her şeyi göze alıp eylül ayında açılmak istedim bana rest çekti. olmadı. ardından bir süre konuşmadık. beni yanlış anladı. mesaj atma dedi. ben de atmadım. 15 ay geçtikten sonra yüzünü gördüm. karşımdaydı. çok özlemiştim. doğum gününde yanında olamayacağımı bildiğim için hediyesini erken almıştım. bu arada mezun olmuştu çalışıyordu. ardından başka bi şehre atandı. atandıktan sonra ona karşı olan sevgimi, duygularımı anlattım. karşı çıktı. 'senden çocuğum olacağını düşünüyorum abes duruyor' dedi. ardından temmuz ayında konyaya yanıma geldi. 2 gün burda kaldı. ben kendi odamda, kendi yatağımda aşık olduğum kızdan siktir yedim. eski sevgilisine gitti. ben bi yandan sinirli bi yandan öfkeli bi yandan aşık bi şekilde onu bekledim. sonra bi yanlışını gördüm aradım. sen ne hakla böyle bişey yaparsın diye. sonra bana dediği laf 'kuyruk acın yüzünden beni aradın ben h.... 'i seviyorum var mı ötesi' dedi. halbuki ondan ayrılmış bişeyler olmuş haberim yoktu olaydan. ama yine ben kötü oldum. ve ben o gün vazgeçmek istedim. ve tesadüf o gün de bana kızın biri yazmıştı. ben vazgeçmek istediğim için aşık olduğum insanı değil, bana mesaj atan kızı düşünmeye başlamıştım. ama aşık olduğum insan bana mesaj atmaya başlamıştı. ve en son 'bana böyle soğuk davranman zoruma gidiyor ben eski ccedricc'i istiyorum bana yine güzel sözler söylesin şiirler yazsın' dedi. ve ben ankaraya yanına gittim. ama malesef buraya yazdığım bi entry yüzünden yine siktir yedim. ve o sinirle aşık olduğum kıza 'benim hayatımda sana yer yok' dedim. bana mesaj atanla 3 aya yakın bi birliktelik yaşadım. ama aklım hep ondaydı. mesaj attım en son. ben seni hep sevdim ve sevecem de. ama senden tek bi ricam var. sen başkasıyla evlensen bu acıyı kaldırabilirim belki ama senin ölümüne dayanamam benden önce ölme dedim. bir süre konuştuktan sonra dediği laf şu oldu: 'birbirimizden uzak durmalıyız. anılar canlanıyor ve sana tekrar bağlanıyorum. ama bu bağın olmasını istemiyorum.' böyle ölmem be sevdiğim kadın bazuka at bana daha iyi olur. yaklaşık olarak 74 aylık sevgimin, aşkımın özeti.
