Benim için , zihnimde yeni bir tanrı yaratmama sebebiyet veren peygamber gibi bir düşünür. Zihnimde sözleriyle her zaman yanımda olan tek insan. Hatta Öyle bir şey ki kitabının her satırının altını çiziyorsunuz.
Kitaplarının hepsini orjinal dilde okudum. Bu tür hafife gelmiyor asla. Yeni başlayacak olanların orjinal dilde “A short history of decay” adlı kitaptan başlmasını tavsiye ederim. Size umutsuzluk ve nihilizm üzerine çok şey katacaktır;
"ben hiç ağlamadım çünkü gözyaşlarım düşüncelere dönüştü. ve düşünceler gözyaşları kadar acı vermez mi?"
"ölüm,yaşamı tutkuyla sevmiş olanlar için anlamlıdır ancak."
"çektiğimiz acıların bizi bir yere götürdüğünü söyleyerek yoldan çıkarmadılar mı bizi bu acılar?"
"acıyı unutmak istemek boş bir çabadır."
"dilimde tanrı'dan başka bir şeyin olmadığı bir gün gelecek mi? insanların ve azizlerin bile adları yok. sadece tanrı'nın bir adı var. ama bütün öteki umutsuzlukların bittiği yerde başlayan bir umutsuzluk olması dışında ne biliyoruz hakkında ?"
"varlığımız çok eski bir anının yıkıntısından başka bir şey değildir."
Aslına bakarsanız, verdiği ümitsizlik hissinin yanında sizi garip bir şekilde hayata bağlıyor. tüm eserlerinde hastalık, intihar ve ölümden bahsetmesine rağmen 84 yaşında ölmesi de zaten biraz ironiktir.
bu kadar melankolik ve karamsar olmasına rağmen intihar etmeme sebebini ise bir kitabında şöyle açıklamıştır :
"kendimizi öldürmeye değmez, zira bunu yapmak için her zaman artık çok geçtir.
sadece iyimserler intihar eder.. daha doğrusu artık iyimser olmayan iyimserler.. ötekilerin hiçbir yaşama sebebi yokken niçin ölme sebepleri olsun ki ?"
