Maliyetin görece az ancak aracı kişi ve kurumların kar payının çok yüksek olması sebebiyle müteahhit, belediye, arsa sahibi, malzemeci, emlakçı, yapı denetim firmaları, banka gibi pek çok paydaşın şimdiye kadar pastadan hatrı sayılır miktarda pay götürdüğü ancak son fiyatın nihai kullanıcı için artık ulaşılamaz bir noktaya varmasından dolayı satışların durduğu sektör.
Kanımca burada devletin en büyük yanlışı son kullanıcı Lehine çözümler üretmek yerine teşvik, hibe, vergi indirimi gibi araçlarla sermayeyi elinde tutan aracıları hoşnut etmeye çalışmak olmuştur.
Bu da bir yerde ters tepti. Gözleri doymadı. imara açılan araziler fahiş fiyatlara satıldı, emlakçılar önce ceplerini doldurdu sonra adettendir sırasıyla evlerini, sosyal muhitlerini ve karılarını değiştiler.
Aslında daha akılcı bir çözüm bulunabilirdi. Sonuçta devletin elinde TOKi gibi bir silah vardı. Konut fiyatlarını stabile etmek için manipülasyona açık lokasyonlarda projeler üretip ibreyi vatandaştan yana çevirebilirdi. Ancak çok sayıda vatandaş yerine az sayıdaki yandaşın yanında bir politika izlediler.
Türkiye ekonomisi üç başat aktörün sayesinde ayaktadır. Bunlar turizm, inşaat ve tekstildir. Tekstil çok şükür ki bitti zaten. Artık öyle bir kaygımız yok ancak hacimli paranın döndüğü inşaat sektörü de biterse o zaman kallavi bir kriz kapıda demektir.
Şimdiye kadar çok yanlış adımlar atılmış olsa da Halen geç değil.
