aşk acısı diye bir şey yoktur. teori olarak gerçekten yoktur yani. sevdiğimizden ayrılırken veya kavuşamaz iken, yaşadığımız duygusal ve ruhani çöküntüyü durduramayacağımız sansırısına kapılmanın karşılığı, sadece ilişkiler anlamında değil, her şey iyi giderken, hayatınızda ki her şey iyi giderken, şükretmiyor ve daha fazlasıni talep ederek doyumsuzluk duygusuna kapılıyor olmak bence. ve işte bu yüzden empati yoksunluğundan, hayatta ki her durumum biz insanlar için olduğunu unutuyoruz. yaşanılan her iyi ve her kötü şeyin kabullenilmemesini insanoğlunun sabırsızlığı ve doyumsuzluk fikrine, neden ben diye isyan etmesine bağlıyorum. halbu ki isyan duygusunu, bu gibi saçma konularda kullanmak ne saçma değil mi.
