benim en etkilendiğim dizilerden biri bu. bi kaç tane öyle güzel işlenmiş sahne var ki insanı tam can evinden vuruyor. en çarpıcılarından biri ise ana karakterin gelen bi emre feryat ettiği sahne. kendi takımını korumak adına verdiği mücadele. askerlerin o bitap halleriyle içilen sigaralar. aniden baskın haberi ile savaşın o acımasız hengamesinde bi tutam huzurlarını terkedişleri inanılmaz işlenmiş. ben kesinlikle izlenmesini tavsiye ederim.
bu hayatta başkaları adına karar vermek zorunda kalan insanlar bu diziyi izlerken teğmen wilhelm'in üstündeki baskıyı; ölüm kalım çizgisinde yürüttüğü takımını hissederek izlemeleriyle, muhtemelen bu kıskacın içinde dizi sonuna kadar hapsolacaklar.
ha bir de iki kardeşin savaşın ortasında doğum günü kutladıkları bi sahne var ki muhteşem.
bahsettiğim isyan ise şöyle.
''koca sicilya'yı bırakıp kaçtılar, askerlerimi bi sokak uğruna feda edecekler.''
