Tam da şu anlar tam da bugünler. Kadıköy de kot ceketinmin yan iç cebinde kayıbım, param yok yorgunum, güneş tepemde bana haybeye kızgın, telefonum yaz uykusunda bana biraz kırgın,kardeşim ve yarenimden başka dostum kalmadı,annem babam 980 km den uzakta. Mevzu bahis okul bana hiçbir bok vermedi profesörden paparayı da yedim ve notum hep asgari. Sigaraya hiç başlamadım ama başlamak biraz cazip. Kafamda zaten obsesiflik derecesinde saplantilar var yaşım 24 e biraz yakın oysa vücudum hantal. Yüksek ihtimalle bu bedende tıkılı kaldım. Hiç kimseden bi yüz de bulamadım. Şimdi her nefesten, dört duvardan, arkadaşlardan ve hatta dört kitaptan,ailemden, maddiyat kokan problemlerden,şarkılardan , şiirlerden bunaldım ve bıktım. Korkmadan ve korkutulmadan yaşamaktan, hayal kurmaktan hep uzaktayım, sıkıldım. Serin bu yaz gününde bilmediğim bir eve kapanmaktan, sevgilimle tek pipetten hayatı paylaşamamaktan... Yalnızlığın dibini sıyırıyorum.
