ilkokul zamanları...ben bir oyun bulmuştum* okulun bahçesinin yerleri betondu yani kaymaya elverişliydi. zil çalınca bahçeye çıkar, kendime bir grup kurban seçerdim. bayağı da istekliler vardı. beraber el ele tutuşup bir çember oluştururduk ve olabildiğince hızlı dönmeye çalışırdık. yeterince hızlanınca da ben "birakın!" diye bağırırdım. herkes ellerini birakırdı. artık biri on metre öteye, biri okulun kapısına,birisi tellere falan.... biliyorum saçma bir oyun olduğunu ama hoşlarına da gitmişti. birkaç ay sonra bahçeye çıktığımda benden habersiz kurulan pek çok çember görür olmuştum artık...
