her defasında bir yanlış anlaşılmayla sonuçlanır. normal normal konuşuruz. akşam arar, nerede kaldın, yemeğe başladık, iyi, yiyin, sen gelmiyor musun, ben yemeğe mi gelecektim, öyle demedin mi, yook..
her defasında hiç bir yemeği benim için bekletmeyin derim, hep bekledik derler. sevmiyorum milletin aç aç beni beklemesini.
hele bir de telefonda ayrıntılı bir şey tarif edilecekse, babamla doğruyu bulmak mümkün değildir. annem zaten evlere şenlik. ee neler yaptın demeye kalmadan çaat telefon kapanır, neden kapattın derim, ee konuştuk, bitti der. telefonla belli bir yaştan sonra tanışınca böyle oluyor galiba, ısınamıyorlar, alışamıyorlar. ben de sevmem telefon konuşmalarını ama ..
