hayatın bize mutsuzluğu sunmadığı, sadece bizim nankörlüğümüzden biz bu dünyaya mutsuz olmak için mi geldik diye anlamsız sorularla beynimizi yaktığımız duygu hali. evet hiç kimse eşit şartta doğmuyor büyümüyor, yaşayamıyor ve hatta herkes için ölüm bir olsa da eşit şartlarda ölmüyor. bu hayatın gerçeği. peki bunun mutsuzluk ile ne bağlantısı var derseniz, yaşadığımız her mutsuzluğu mağdurluk olarak görüyoruz. gördüğümüz için de mutsuzluğu düzelteyim derken iyice boka sardırıyoruz. onun için her şey akışında güzel aslında. mutsuzluğun tek iyi tarafı şu sanırım, ya da bu da iyi değil ama neyse. ayrıca onu da biz erkekler değil kadınlar özel dönemlerinde ister istemez başarıyor. şu; başkalarının mutsuzluğundan mutsuz olmak. mutsuzluğuna moral verici şeylerle değil de, o mutsuz olduğu için mutsuz olmak gibi.
