bu akımdan keyif veren düzinelerce eser var. böyle karmaşık eserleri pek anlayamam ben o nedenle çok şans falan vermem incelemeden geçer giderim.
ancak claude monet'in ''flowering trees near the coast'' eserini sebepsizce çok seviyorum ben. tablo sanki izleyicisini içine çekiyor bir ilizyon adeta. sanki bi ilkbahar sabahı güneş henüz tepeye ulaşmadan nehir kıyısındaki bi ağacın suya uzanan dalına kurulu bi hamakta yatıyorsunuz, ağzınızda bi papatya, yeşil bi tat. altınızda nehir aheste aheste akıyor hiç acele etmeden. ansızın kopan bi çatırtıyla dal kırılıyor ve suya gömüldüğünüz ilk anda nefesinizi tutuyorsunuz. su sıçrayan gözlerinizle son gördüğünüz an nehrin sağ ve sol yanındaki tüm ağaçlar size kahkaha atıyor, sümbüller, morlar menekşeler.
