"Ahh köpek ciğerim" dedirten başlık. (Terör konusu dışından, mesela terörle ilgisi olmayan Kürtlerle alakalı olarak yazıyorum) Küçüklüğümden beri Türk kürt ayrımı yapmamalıyım diye kendimi inandırmaya uğraşsam da her denemem de yıkıldım. Ne kadar iyi de olsan içten de olsan kürt-Türk temaslarında illa ki sırtımızdan vurulan biz oluyoruz. Ben gerçekten bu ayrımı yapmak istemiyorum ama Kürtler bencil ve çıkarcı üstelik ilk fırsatta bizi kullanmaktan da çekinmiyorlar. Çünkü biz Türküz, onlar için kullanılıp kandırılacak birileriyiz. Lafa gelince bize ırkçısınız diyorlar çok farklı yerlerde tanıştığım çok farklı ilişkiler kurduğum her kürtte aynı sonu gördüm. Ne kadar iyi de olsam benim onlara duyduğum kardeşlik hissini veya sevgiyi asla beslemediler. işin sonunda hep kendi bağlarından olanları tercih ettiler beni ise hep sırtımdan vurdular.Onların içlerinde asıl ayrımcılık, bize asla samimiyet duymazlar. Madem öyle deyip Artık ben de insanların ırkına bakar oldum.
