hazirandı.
buz gibi olmuş yüzüne, sakallarına dokundum. son kez öptüm. üşümüş babam,
başında bekledim yalnız kalmasın diye. konuşabildim, çünkü biliyordum vereceği cevapları. yüzü gülüyordu sanki, öyle kalmıştı.
başında bekledim tabutunun, namazı kılınana kadar konuştuk. "hadi iyisin, herkes geldi çok kalabalık" dedim. zaten görmüştür yukarıdan bizi. ağlamamaya gayret ettim, bana "aslan oğlum" desin diye.
mezarının başına gidince "atla oğlum" dedi biri, atladım yatacağı yere. verdiler yukarıdan babamı kucağıma. yere koydum, tahtaları dizilirken ellerini tuttum sımsıkı. ağlamadım. önce ellerimle, sonra kürekle attım toprağını..
toprağın bol olsun baba. üzülme, ben çok sık geleceğim yine sohbet ederiz. anlatırım sen yokken olanları. keşke bu kadar acele etmeseydin ama vardı bir bildiğin demek ki.
dün,üzerindeki otları temizledim.taşların kirlenmişti.
seni çok özlüyorum babam..
_bir süre sonra hissettiklerin azalarak bitiyor. ve sen gidince
çocuğunun ne hissedeceğini düşünerek üzülmeye başlaşlıyorsun.
