türkiye'de çocuk olmak, mahalle aralarında kedi, köpek hatta tavuk, kurban bayramlarında koyundan ineğe kadar çeşitli hayvanlarla içli dışlı olmaktır, türkiye'de çocuk olmak "akşam ezanı okununca doğru yukarı!" demesidir annenin, "elim sende!" yaparken düşmek ama eve girmemek için yarayı tükrükleyip oyuna devam etmektir, mahallenin en iri yarı çocuğunun mahallenin küçüklerine ağabeylik yapmasıdır, kur'an kursundan kaçmak için cami duvarına tırmanmaktır kimi zaman, kimi zamanda bakkalın tezgaha fırlayan bozukluklara bakıp yetmemesine karşın "mühim değil" diyerek dondurma vermesidir, kimi zaman ninja turtle, kimi zaman power rangers sanmaktır kendini, kara murat dururken (!), mahallenin en güzel kızına aşık olmak o yaşta ferdi tayfur'un "sabahçı kahvesi" şarkısını anlamaya çalışmaktır (ki ilerde çok komik bir anı olarak yerini alır) yahutta mahallenin en uzun çocuğuna aşık olmak ve ondan "ufaklık" sözünü işitip dünyaya küsmektir (boyuna bakmadan) (ki sezen aksu dinlemeye başlamaya vesiledir bu). şimdilerde türkiye'de çocuk olmak, apartman denilen beton duvarlara, site denilen asri hapishanelere sıkışmaktan, çocuk tacirlerinden, organ mafyasından, maganda kurşunlarından sakınmakla giderek kötü bir hal alsa da yeniden doğsam gene türkiye'de büyümek isterdim dememe neden olan durumdur. yazdıklarım kimbilir çok eskilerde kalmış olmalı, ben şanslı bir çocuktum şimdi daha iyi anladım.
