siz bitti diye kültablasına basarken, o bildiğini okuyan izmarittir. yaklaşık 5 dakikadır kafamı ütülemekte. diyor ki:
gözlerin yorgunluktan kapanmak üzere olduğu halde, neden gidip yatmıyorsun? fiziğin vücuduna dikte ettiklerine karşı koyarken iyi de benimle işin bitti diye söndürmene karşı koymam mı kötü? bil ki zaman akar, gelen gider. her şeyin bir zamanı var. ben ki tarladan fabrikaya, fabrikadan dağıtıma, tekel bayisinden bakkala, oradan da senin eline gelene kadar durduk yerde yandım mı? öyleyse müsade et de söneceğim zamanı da kader belirlesin. senin kederine ortak olan şu aciz bedenimin iki kıvrım duman da kendi derdi için salıvermesini neden çok görüyorsun? karanlığın ortasında seni bir sigara gibi nefes nefes tüketen hayatın mı öğretiyor bütün bu zorbalığı? az sonra bir daha asla işe yaramayacak şekilde yok olup gitmenin ne demek olduğunu bilseydin, beni havasız bırakmak konusunda bu kadar hevesli olabileceğini sanmıyorum.
