sevdiğin birinden sonsuza kadar ayrıldığın andır. acın romanlaştıracak, şiirleştirecek kadar büyüktür; hatta o kadar büyüktür ki seni hareketsiz bırakır. karnında sanki bütün iç organların alınmış gibi bir ağrıyla günlerce dolaşırsın. sanki sevdiğinden değil de içinde ne var ne yoksa hepsinden ayrılmışsındır. çektiğin acı gözünü öyle kör eder ki işte tam o anda bir köşeye geçip yavaş yavaş ama acısızca kendini ölüme teslim etmek istersin. ama yaşamak ne olursa olsun hala duyumsayabilmek cezbedebiliyorsa insanı işte o zaman her şeyden sıyrılıp devam edersin yoluna; yoksa acıyla yaşamayı öğrenip her gün biraz daha ölürsün.
