üzülünce iştahı kesilen insan

entry13 galeri
    10.
  1. Benimdir. Millet üzüldükçe gömer yemeği, basar çikolatayı.. Ben üzülünce acıkmıyorum bile. Öğün vakitleri gelince zoraki oturuyorum masaya. Bir şeyler atıştırmaya çalışıyorum, yaşamsal fonksiyonlar devam etsin diye. O atıştırma esnasında bile midem bulanır. Yiyemem kalkarım masadan.

    Ne zaman üzüntüm geçse, acım bitse o zaman açılıyorum, sanki senelerce yemek yememiş gibi hissedip gömüyorum yemeği.
    (bkz: üzüntü)
    0 ...