Hayatımın bir bolumune sahitlik etmiş otogar. Daha gidiş peronuna varır varmaz gırtlaklarcasına -nereye abi?- diyen değnekçileri, önünde uzun uzun durduğum kitapçıları,giden yolcu peronuna çıkışta en soldaki kafe restaurantı, buz gibi metal koltukları ile bazen kaçarak, bazen hüzünlenerek, gelip gittiğim yerdir aşti. Ve hayatımda çektiğim en güzel gün batımı fotoğraflarının ev sahibidir.
