bazılarının insanlardan hiç çekincelerinin olmaması şaşırtır. bugün bir parkta bankta otururken sokak kedisinin biri geldi bana doğru. gelmekle kalmadı, bir de sanki beni kırk yıldır biliyormuş gibi sıçrayıp yanımdaki boşluğa yayıldı. ben yiyecek istediği için bunu yaptığını düşündüm ama yiyecekle falan alakası yoktu, sürekli yalayarak kendisini temizleyip durdu yanımda. bir ara benim onu seyrettiğimi fark etti, göz göze geldi benimle. bakarken esneyince de gülümsedim kediye. sen misin gülümseyen, gitti beklemediğim şekilde üzerime çıktı. bir anda bir baktım kedinin ön patileri bir bacağımın, arka patileri de öteki bacağımın üstüne geldi. bu durum karşısında şaşırdım ve öylece kaldım. belki sevilmeyi mi bekledi nedir bu konuda karşılık bulamayınca benden (pek öyle hayvanlara dokunarak sevmeye alışkın değilim), inmeye karar verdi üzerimden. dedim kedideki rahatlığa bak, sanki kırk yıldır beni görüyor. *
