bir de şehirler arası otobüs yolculuğunda "gülmek" vardır, sevdiğinizle geçireceğiniz günleri düşleyerek heyecanlanmak, otobüsün gideceği yere bir an önce ulaşmasını dört gözle beklemek vardır, o da bu bahsi geçen, bağıra hançer gibi saplanan, boğazı düğümleyen şerefsiz yolculuktan önce, koşa koşa gidilen o yer için yapılır.
sonrasında ne mi olur? sayılı gün çabuk biter tabii, ve siz geldiğiniz yere, yanınızda götürmek istediğiniz kişi olmadan kös kös dönersiniz, eliniz kolunuz tutmaz sanki. yüz yüze bakamazsınız, bakarsanız "böhüüü" diye ağlama krizine girebilirsiniz ikiniz de.
siz, en erken otobüse binince, otobüs epey bir yol alınca, yolcular kendinden geçince "ühühü" diye ağlamaya, burnunuzu çekmeye, ilk mendilinizi çıkarmaya başlarsınız.
o bırakmak zorunda olduğunuz sevdiğiniz de, kaldığı şehirde, terminalden aynı burukluk ve iğrenç duyguyla ayrılır, evinde odasında başlar onun ağlama faslı da.
