Birisi herhangi bir kötülüğü bilerek yaptıysa kendi adına rahatlıyor, karşıya da dipsiz acılar bırakıyor. Ve bu acı içindeki birey de tek bir şeye sığınıyor; ah. Bir nevi uyuşturucusu oluyor, kendini öyle teselli ediyor.
Lakin, yapan yaptı, ağlayan zırladığı ile kaldı. Bunu özümsemek gerekiyor.
