Tombul çocuk görünce ağlıyorum, bugün parkta basketbol oynayan arkadaşlarını izleyen bir kız çocuğu gördüm ve yanına gidip ona sarılmak, "sen çok güzelsin kuzucum" demek istedim. Ama utandım. Yaklaşık iki yıldır aktif spor yapan, Bir senedir falan ağzına rafine şeker sürmeyen bir "yarı fit" insanım. Herkesin çok acımasız olduğu, empati diye bir şeyin olmadığı Çocukluk- ergenlik döneminde çok kilolu bir çocuktum, bir de dikkat çekmemek için hiç konuşmazdım. Bir keresinde beden dersinde, kızlar soyunma odasında bana "çok çirkinsin midemizi bulandırıyorsun bizim yanımızda giyinme" demişlerdi. Aradan oniki yıl geçti ama ben kesinlikle başkasının yanında giyinemem. Spor salonunda bile duşta giyiniyorum. Burayı okuyan birileri varsa eğer; ne olur bu konularda biraz anlayışlı olun. Kilo alınır verilir kimsenin canını acıtmayın. O dünya güzeli kız çocuğu şu saatte hâlâ aklımda, üzmemişlerdir umarım onu hiç.
