evet hissizleştim ama niye böyle oldu bilmiyorum.
yakın zamana kadar hakkımı arayan ne yaptığımı bilen, tuttuğumu koparan bir insandım.
her sene biraz eksildim, biraz koptum. her sene battıkça battım. artık haberleri normal karşılıyor. iyi bir haber görünce bu haberin sonunun bir şekilde tatsızlığa bağlanacağını düşünüyorum. hiç bir şeye sevinemiyorum hiç bir şeye de üzülmüyorum. önceden üzüldüklerim normal önceden sevindiklerim ise şimdilerde anormal gelmekte. sadece aptal gibi yatıp uyumak istiyorum. aşım suyum önüme gelsin. ihtiyacımı gidereyim sığırdan aşağılık bir şekilde yatmak istiyorum.
derken derken hastalığımın çaresini buldum galiba hissizleştim her şeye karşı. herhangi bir duygu hissetmiyorum. elim yandığında, canım acıdığında bazen ufak bir ürkme oluyor ufak bir heyecan parıltısı daha sonra yok oluyor. eskiden web sayfası yapmak oyun yapmak isterdim. bir nebze ilerledim şimdi ise hayatta hiç bir ümidim hiç bir isteğim yok. ya umarım yakında silinip giderim ya da bu kendi tanımladığım hastalığa yeni yeni okuduğum kitaplar çare olur yoksa sonum hiç iyi değil ancak yalnız değilim kınadığım ayıpladığım bir çok insan da benim yakındığım durumların %75'ine sahip yani bir nevi kendimi de kınamış oluyorum.
