Elestiriyi yapanda da yoktur, elestiriyi alanda da yoktur.
Hatta elestirinin ne demek oldugunu gercekten bilmeyiz. Surada "iyi elestiri" desem, "elestirinin iyisi mi olur lan? Elestiri hep kötü olur" diyen insan evladi sayisini tahmin etmeye bile gerek yok.
Elestiri bizde küfür etkisi yaratir. Insan oldugumuzu unuturuz. Yani bir an icin yanlis yapabilecegimizi hic düsünmeyiz. Yanlis bile yapsak; o dogdudur. Cünkü; her seyin en iyisini biz biliriz, süper kahramanizdir.
Elestirmen, yani elestiren kisi; bir baska kisiyi iyileriyle kötüleriyle elestirirken bile elestirilen kisi kendisine küfür edildigini sanip, direk kavgaya tutusuyor.
Elestirenlerin de cogu karsi tarafi nasil rencide etmeden hatalarindan bahsedebilirim acaba diye düsünmeden bodoslama karsi tarafi elestiri yagmurundan cok suclayarak kavga cikmasina sebep oluyor.
Elestiri güzeldir. Elestirmek ve elestirilmek kisiyi her zaman daha da gelistirir. Fakat buradaki elestiriden kalkip kisiyi yerin dibine gömmek manasi cikarilmamali. Karsidaki kisi rencide edilmeden, ilk olarak iyi yaptigi seylerden bahsederek ön yargilari kirilir. Ardindan yine rencide etmeden, hosnut olmadiginiz veya düzeltilmesini istediginiz tutum veya eylem hakkinda "ben senin yerinde olsam, ... yapardim" diyerek örnek, teklif ve hatta secenekler sunmak gerekir. Yani belli bir ahlak seviyesi icerisinde yapilir. Elestirmek kadar elestirilmek de zordur.
Elestiri kültürümüzü de ahlakimiz ile birlikte kaybettik.
