153.
-
dünya dar;
döndükçe omuzlarım aşınıyor da üzerindeki yüklere zeval gelmiyor
dünya dar;
içimde kaynayan isyan , lavdan dillerim aklımı eritiyor.
dünya dar;
ellerimle çıkmaya çaliştıkça -bir ceninin anne karnından çıkmak istemesi gibi- dış kabuklarına asılıyor kırılan tırnaklarım.
dünya dar;
soğugu yırtıyor ya bir anne sesi,
sessizlikten üşüyebiliyor da insan.
dünya dar;
yabadan ellerimi kurudu hayallerimi güneş gören yere taşıyamadan.
dünya dar;
minicik bir bedenin temaşasında akıcı bir yalnızlığa eşlik ediyor yüklemsiz bekleyişim.
delirmek için epey istekli bir gündeyim.
