yaşamak bir bağımlılık, kolay kolay kimse vazgeçmez. ölmeyi istemek ya da istememek ise yaşadığın hayata bağlı daha çok. pek inanmakla inanmamakla ilgili değil.
ama işin korku kısmına gelirsek ben bir inanmayan olarak korkmuyorum ölümden. bir hiç olacağımı düşünüyorum çünkü.
geri kalan bütün olasılıklar zaten benim tahmin edemeyeceğim şeyler olsa gerek.
inanan insanlarınsa çoğu zaten kötüdür ve bunun karşılığından da elbette korkarlar. o yüzden de ibadete daha sıkı sarılırlar. ama çoğunun yine kafası da o kadar düz çalışır ki, nasılsa ibadetimi yaptım cennete giderim deyip korkmaya da bilir.
