etrafta görüp pek de önemsenmeyen ancak fazlasıyla önemli bir görevi üstlenen bahtı kötü kokular yüzünden kararmış kamyon. belediyeler sağa sola akşam şu saatte çöpler dışarı ilanları asar, çöpler atılır. ardından geç saatlerde gürültüsü ile geldiğini belli eder, arkasındaki basamakta duran iki üç çöpçüsü artık otomatiğe bağlamış reflekslerle atlar, çöp poşetlerini atar, geri basamağa çıkar, kamyon da sıradaki hedefe doğru ağır ve gürültülü yolculuğuna devam eder. sarı sarı da yanar böyle uzaktan ben geliyorum diye.
yanından geçerken bile zor katlanılan o iğrenç kokusu karşısında her gece orada uzun süre geçiren görevlileri hatırladıkça "ekmek parası işte" der insan kendi kendine, şükreder eğer "insan"sa, yoluna devam eder sonra da.
