sene geçen sene birader. kendisiyle tanışma şerefine nail oldum. büyük insan, kahraman, yüce şahsiyet.
çimlere uzanmışız, nevale sağlam, içiyoruz anasını satim. o da ne? bir ışık belirdi mina koyim. hafiften tırsmadım değil. biramı bir kenara bıraktım, biraz doğruldum. bir adam yaklaşıyor yanıma, elinde fotokopiler, cd falan var. götümün dibine kadar geldi, bir şey dedi, anlamadım -efendim üstad- dedim, sonra hiç virgül koymadan, nefes almadan, cümleler sıralamaya başladı, hiçbir bok anlamıyorduk, yanımdakilerle birbirimize bakıyorduk, olanlara anlam veremiyorduk, kim lan bu herif, ne satıyor gibilerinden yüzümüzde şaşkın bir ifade vardı. göt gibi kalakalmıştık.
sonra...
konuşmalarında bir bukle yakaladım, dünyayı kurtardım ben diyordu. hassiktir olmuştum, elini ayağını öpesim gelmişti, taşşağına kurban olasım geldi o an. ek$i'den benim hakkımda bilgi alabilirsiniz dedi, elimize birkaç sayfa yazı tutuşturdu, cd de verecekti, almadık, biraz kızdı bozuldu sanki.
sonra gitti, yeni görevler onu bekliyordu. esti geçti.
