genel cerrahide asistan olarak hatırladığım uğur abimden örnek verirsem, bir ayda 10 ile 15 arasında değişen sayılarda nöbet tutuyordu. nöbet çıkışı sabah eve gitme de yoktur yani hiçbir asistan için, nöbetler 36 saattir. bunun yanında sayısız ameliyata giriyor, gece acil apendisit gelse iyi, ateşli silah yaralanması geliyor, peptik ülser perforasyonu geliyor, akut batını içeren çoğu tablo geliyor. gece 3 te gelse mecbur acil ameliyata alacan yani. bunun haricinde yeri geliyor serviste ve yoğun bakımda hastaların takiplerini yapıyor, sıvı ve elektrolitlerini düzenliyor, ameliyat öncesindeki hastanın preop tüm işlerini hallediyor, yeri geliyor aşağıda poliklinik yapıyor, yeri geliyor acil tıp kendisini acile konsültasyon amaçlı çağırıyor oraya iniyor. neler neler yani. bu adamın bu şekilde 5 yılı aşağı yukarı böyle zorlukta ve bu 5 yılın zaman bazında yarısı hastanede geçiyor. aldığı maaş ise maksimum 7 idi. hadi ekstra nöbetlerle biraz daha artsın. şimdi keşke bu canım uğur abim 7 değil 15 alsaydı. hayatından ödün vererek başarıyla yürüttüğü bu mesleğe az bile. uğur abi burada temsili örneğimiz. asistanların ünilerde aşağı yukarı durumları böyle. acilde çalışan pratisyenlere girmiyorum bile.
türkiyede aile hekimlerini hariç tutarak diyorum ki, doktorlar 6 yıl aldıkları kesintisiz eğitim, bilgi birikimleri, iş yükleri ve sizin bildiğiniz mesai saatlerinin ötesinde insan üstü koşullarda çalıştıkları nedenli hakettiklerini almıyorlar!
